GEDENKFOTOS
Het vastleggen van emoties, liefde en herinneringen
Waarom afscheidsfotografie?
Afscheids-/Rouwfotografie draait om het met liefde vastleggen van herinneringen die voor altijd gekoesterd kunnen worden. Het gaat over "Het vastleggen van momenten die misschien pijnlijk zijn, maar ook gevuld zijn met liefde en herinneringen aan de overledene."
​
Mijn Gedenkfoto’s kunnen troost bieden aan nabestaanden door hen een blijvende herinnering te geven aan het afscheid en de mooie gevoelige foto's helpen bij het verwerken van het verlies en bieden een tastbare manier om de herinnering levend te houden.
Mijn foto's tonen vaak de diepe emoties die tijdens een uitvaart voelbaar zijn, van verdriet en gemis tot liefde en verbondenheid, voor mij zijn deze emoties, die op de gezichten van de aanwezigen te zien zijn, een eerbetoon aan het leven van degene die is heengegaan.
​
Afscheidsfotografie toont vaak de intieme momenten van afscheid nemen: een laatste aanraking, een blik of een traan, de intieme momenten van verdriet, liefde en loslaten zijn vaak de meest waardevolle herinneringen.
Plotseling kregen wij een doodsbericht, van een mens, die na een groot gevecht, was bezweken onder een immens levensgewicht. En vragen als ‘is dit recht of juist onrecht’? schieten door onze stilzwijgende gedachten, vragen waarop je nooit antwoord zult krijgen. En hoe jullie ook naar het ‘waarom ?’ smachten, het zal jullie pijn nooit kunnen verdrijven. Dit is niet te beargumenteren of te verklaren, dit is op geen enkele manier rationeel, elke zoektocht stuit alleen maar op bezwaren, dit is iets ondoorgrondelijks van Gods penseel.  En terwijl wij nog steeds, verdoofd en verstijfd, proberen voor te stellen wat jullie moeten meemaken, is er een heldere ster aan de hemel die altijd blijft, die een boodschap afgeeft, als een soort baken, een boodschap die jullie toefluistert, als verzachting, dat hij bij jullie is, als levensechte herinnering, een foto die jullie vertelt, heel zacht, hij is niet dood, hij wacht, een foto die jullie meegeeft, hij is niet dood, hij leeft, hij leeft in jullie allebei, en schrijft in jullie levensboek en -bladzij.  Dus ook al kan het niet zo zijn, zoals een ieder dat graag hebben wil, bij jullie voelde hij zich rustig en fijn en dat is wat hij wellicht zeggen wil. Dus hoe moeilijk het ook is, alles heeft een betekenis en zonder deze werkelijk te kennen, moet je dit als ‘verrijking’ verkennen. En hoewel je nooit echt zelf kan kiezen, zullen jullie diep vanuit binnenin, met de angst op opnieuw te verliezen, moeten beginnen aan een nieuw begin.